Ringowa taktyka
Taktyka w boksie oznacza logiczne, planowe, racjonalne użycie przez zawodnika instrumentów walki, celem osiągnięcia zwycięstwa nad przeciwnikiem w ringu. Instrumenty walki (inaczej możemy nazwać je środkami bądź narzędziami walki) rozumiane są jako wyuczone elementy techniki bokserskiej.
Analizując powyższe stwierdzimy zatem, że:
1. Posiadamy pewien indywidualny zbiór narzędzi, którymi posługujemy się w ringu (każdy ma swój wyuczony repertuar).
2. Lepsze opanowanie jak największej liczby elementów technicznych ułatwia nam osiągnięcie celu (zwycięstwa) w walce.
3. Zawsze dążymy do wygrania walki.
4. Skuteczna taktyka to ta maksymalizująca szansę zawodnika na zwycięstwo w ringu.
5. Dobra taktyka nie zawsze oznacza zwycięstwa między linami. Istnieje możliwość przegrania z zawodnikiem stosującym taktykę gorszą od naszej.
6. Taktyka pomaga zwyciężyć, lecz nie zapewnia triumfu.
7. Finalny efekt w ringu można zapisać wzorem:
CECHY MOTORYCZNE BOKSERA + TECHNIKA + TAKTYKA = POZIOM WALKI BOKSERA
Podstawowe założenie taktyki – wiedza
Żeby opracować taktykę na walkę trzeba znać zarówno umiejętności własne, jak i rywala. Sama znajomość naszych umiejętności to tylko około 20-30% sukcesu.
Wyobraźmy sobie, że znamy moc swoich sierpowych, jesteśmy przekonani, że są one mocne i szybkie i to właśnie na tych ciosach oprzemy swoją taktykę. Nie znamy natomiast umiejętności obronnych rywala. W walce okazuje się, że przeciwnik doskonale stosuje uniki rotacyjne i odskoki, świetnie obniża pozycję z której wyprowadza mocne podbródkowe. Pozostałych obron w ogóle nie stosuje lub wykonuje je zwyczajnie kiepsko. Nasza taktyka w takim przypadku okazuje się najgorszą z możliwych…
Wystarczyła wiedza o tym jakie obrony preferuje (bądź umie) rywal, żeby zwyciężyć, np. poprzez częste używanie podwójnego i potrójnego lewego prostego albo wydłużanie serii z krokami do przodu. Wiedza o rywalu jest w boksie kluczowa. To na tej wiedzy opieramy taktykę zawodnika. Właściwie to słabe punkty rywala (a nie nasze mocne strony) są szansą na zwycięstwo między linami.
Dlaczego wiedza o rywalu jest tak istotna?
Posłużmy się przykładami z walk Lewis – Tyson oraz Ali-Foreman. Zastosowano tu klasyczne taktyki, nastawione na jak najszybsze zmęczenie rywala i zachowanie własnych sił na wysokim poziomie. Zawodnik o mniejszej sile ciosu, wyczekał aż przeciwnik się zmęczy i straci w związku z tym swoją moc. Wówczas następowało zwiększenie tempa walki i ostateczne unicestwienie rywala poprzez nokaut.
Zastanówmy się co dała w tych walkach wiedza o rywalu? Hipotetycznie, gdyby Lewis chciał rywalizować z Tysonem w 1. rundzie na moc ciosu to prawdopodobnie przegrałby przez nokaut. Podobnie Ali, nie miałby żadnych szans z potężnie bijącym Foremanem. Zarówno Lewis, jak i Ali znali możliwości swoich ciosów. Gdyby obaj oparli swoją taktykę jedynie na wiedzy o sobie samym (na pewności siebie i swoich mocnych punktach – prawym prostym Ali i podbródkowym Lewis) i ruszyli by na swoich rywali z ciosami, z pewnością szanse na ich zwycięstwa w ringu zmalałyby drastycznie. Dlaczego? Bo rywale potrafili posłać praktycznie każdego oponenta na deski już swoim pierwszym lub drugim niszczycielskim ciosem!
Tak się jednak nie stało. Zarówno Lewis, jak i Ali wyczekiwali i ograniczali zadawanie mocnych ciosów w pierwszych rundach. Skupili się na obronie i utrudnianiu życia ringowemu rywalowi. Dlaczego tak postąpili? Ponieważ posiadali wiedzę o przeciwniku. Mieli świadomość, że rywal (zarówno Tyson jak i Foreman) wraz z upływem kolejnych rund wyraźnie słabnie. Szczególnie jeśli mamy na uwadze moc ciosów i szybkość.
Co należy zrobić z wiedzą o przeciwniku?
Wykorzystać ją w celu maksymalizacji szans na zwycięstwo. Mianowicie, przyspieszyć tempo utraty przez rywala sił. Jak to zrobili nasi mistrzowie taktyki?
Ali irytował Foremana poprzez ciągłe komentarze o lichej sile jego ciosów. Zachęcał Georga żeby ten bił mocniej i pokazał co potrafi… Zamęczał go psychicznie i fizycznie, pozwalał mu uderzać i tracić siły w niesamowicie szybkim tempie. Foreman po walce przyznał, że w przerwie miał kompletnie dość walki, że był to istny koszmar. Uderzał z całą siłą a Ali udowadniał, że jego moc jest niewystarczająca do pokonania go. George był kompletnie załamany, mimo że nie otrzymał zbyt wielu mocnych ciosów (a sam zadał ich mnóstwo). Wygrywał walkę jednak czuł się pokonany. Ali zwyczajnie zmiażdżył rywala psychicznie i taktycznie. Wychodząc do zwycięskiej rundy Ali po prostu wiedział, że wygra. Już w przerwie był zwycięzcą. Wyszedł, zrealizował ostatni etap taktyki i mógł triumfalnie unieść w górę ręce.
Lennox natomiast nieustannie pracował długim lewym prostym, klinczował i zawieszał się na niższym Tysonie, powodując utratę jego sił. Kiedy Mike wyraźnie osłabł i był powolny jak żółw, Lewis zaczął swój koncert i wprowadził bogatszy repertuar zachowań ofensywnych. Jego taktyka okazała się skuteczna. Mimo, iż dysponował niszczycielskim ciosem podbródkowym i niezłymi umiejętnościami defensywnymi walczył w bardzo prymitywny, brudny sposób.
Obaj koncertowo wykorzystali „gorące głowy” rywali i ich słabości kondycyjne.
Taktyka Tysona była błędna – skracał on dystans i często klinczował po ciosie, mimo wiedzy, że Lennox jest wyższy i może się na nim wieszać. Tym samym Mike zmęczył się nadspodziewanie szybko. Do tego powinien mieć on świadomość jak wspaniale Lennox bije podbródkowe. Mimo to twardo obniżał pozycję i schylał głowę do przodu. Ustawiał swoją głowę wprost na najlepsze ciosy Lewisa. Jego taktyka ewidentnie nie opierała się na wiedzy o rywalu, a na jego własnych słabych i mocnych stronach (niska pozycja, niski wzrost, mniejszy zasięg ramion, mocny cios sierpowy, walka w półdystansie z unikami). To głównie na cechach Tysona oparł jego team taktykę w walce z Lewisem, co było fatalnym błędem.
Foreman dał się z kolei zrobić jak dziecko, w bardzo prosty choć nietypowy sposób. Wielu kibiców nie wierzyło, że Ali w ogóle może wygrać z tak silnym rywalem na punkty. Co dopiero przez nokaut. To było mało realne także dla licznych ekspertów, ponieważ słynny Big mógł w dniu walki poszczycić się rekordem 40-0. Foreman jednak zupełnie nie rozgryzł taktyki Muhammada i podążał jego ścieżką od samego początku. Swoją taktykę oparł na własnej podstawowej cesze – mocnym, nokautującym ciosie. Gdyby jednak bazą jego taktyki była inteligencja ringowa przeciwnika i walczyłby spokojnie, znając przebiegłość Muhammada, na pewno zaszedłby w tej walce dalej. Być może nawet wygrałby ją. Ali bazował na wzbudzaniu emocji po mistrzowsku a Foreman zlekceważył tą umiejętność.
W obu powyżej przedstawionych przypadkach jeden bokser okazał się profesorem taktyki, drugi zaś leniem i ignorantem wiedzy taktycznej (a właściwie wiedzy o rywalu). To skrajne przypadki bokserskiej „głupoty”. Z reguły jednak taktyki zawodników w profesjonalnym boksie są dziś na zbliżonym, bardzo wysokim poziomie.
Od jakich czynników zależy taktyka w boksie?
1. Szybkiego myślenia sytuacyjnego boksera.
2. Szybkiego myślenia sytuacyjnego trenera.
3. Umiejętności współpracy zawodnika z sekundantem.
4. Spostrzegawczości zawodnika.
5. Spostrzegawczości trenera.
6. Umiejętności technicznych boksera.
7. Predyspozycji motorycznych uczestnika walki.
8. Poziomu predyspozycji mentalnych boksera.
9. Awersji/skłonności do ryzyka zawodnika.
10. Awersji/skłonności do ryzyka trenera.
11. Umiejętności zachowania spokoju przez trenera i zawodnika.
12. Zdolności przewidywania zarówno u sekundanta jak i boksera.
13. Wiary zawodnika we własne siły.
14. Odwagi boksera.
15. Przygotowania mentalnego sportowca.
16. Umiejętności ukrywania swoich kolejnych kroków w walce (założeń taktycznych).
17. Wiedzy bokserskiej i psychologicznej trenera.
18. Umiejętności mentorskich trenera.
19. Umiejętności przekazywania informacji przez sekundanta.
20. Umiejętności słuchania przez zawodnika i wdrażania w życie informacji.
21. Odporności na stres.
22. Warunków zewnętrznych (temperatury, wilgotności, dopingu, wielkości ringu, itp.)
23. Gotowości zawodnika do zaakceptowania sytuacji zmiennych, dynamicznych i niekorzystnych.
24. Woli zwycięstwa zawodnika.
25. Inteligencji trenera.
26. Inteligencji rywalizujących w ringu sportowców.
27. Zdyscyplinowania zawodnika.
28 Wiary boksera w umiejętności i wiedzę trenera – zaufania.
29. Umiejętności rozkładu sił zawodnika.
30. Cech wolicjonalnych boksera.
Rola trenera przy doborze taktyki
Rola trenera jest zasadnicza. Kluczowa jest jednak relacja na linii zawodnik-trener. Wzajemne zaufanie i skumulowana wiedza bokserska partnerów (trener+bokser). To trener w porozumieniu z zawodnikiem, powinien dobierać odpowiednią do konkretnej walki taktykę. Bokser powinien natomiast ją realizować, myśląc przy tym i trzeźwo analizując zachowania swojego rywala podczas walki. Nie może on polegać jedynie na umyśle sekundanta i ślepo realizować jego zaleceń. Bokser powinien wykazywać się tzw. ringowym IQ.
Obserwowanie i analizowanie to główne zadania sekundanta w walce. Ma on prawo udzielać podpowiedzi zawodnikowi. Musi on posiadać szeroką wiedzę z zakresu techniki i taktyki bokserskiej oraz znać mocne i słabe strony swojego zawodnika a także rywala. Jeśli nie zna przeciwnika przed walką (czasem tak bywa na niższym poziomie lub kiedy rywal debiutuje), uczy się go w ekspresowym tempie podczas walki. W związku z powyższym, inteligencja i wiedza sekundanta jest absolutnie kluczowa dla doboru i modyfikacji taktyki podczas pojedynku.
Trener nie wygrywa walki, jednak jego zadaniem jest przybliżenie swojego podopiecznego do zwycięstwa. Musi on być w pełni zaangażowany w rozwój zawodnika, powinien dobrze go znać. Głównym celem trenera jest maksymalizacja prawdopodobieństwa wygrania walki przez swojego zawodnika.
Trener przy doborze taktyki powinien uwzględnić i szczegółowo przeanalizować wszystkie czynniki wpływające na taktykę.
Warto zaznaczyć, że taktyka to nie jedynie teoretyczny plan instruktora przedstawiony zawodnikowi przed walką. Taktykę trenuje się etapowo. Najważniejszy jest trening praktyczny taktyki. Czysto teoretyczna taktyka nie ma najmniejszego sensu i nie stanowi ona praktycznie żadnego wsparcia. Dopiero gruntowne przećwiczenie kilku, mądrze ułożonych, planów taktycznych buduje przyszłe zwycięstwo boksera w ringu.
Obecni mistrzowie taktyki w boksie – trenerzy:
1. Ignacio Beristain
2. Robert Garcia
3. Freddie Roach
4. Anatolij Lomachenko
5. Virgil Hunter
Obecni mistrzowie taktyki w boksie – zawodnicy z wysokim ringowym IQ:
1. Ołeksandr Usyk
2. Tyson Fury
3. Dmitrij Bivol
4. Gervonta „Tank” Davis
5. Devin Haney
Podsumowanie
Temat taktyki bokserskiej jest niesamowicie rozbudowany i wielowątkowy. W niniejszym wpisie przedstawione zostały jedynie elementarne zagadnienia związane z taktyką w boksie.
Żywię nadzieję, że informacje zawarte powyżej, w pewnym stopniu przybliżyły rozumienie istoty taktyki w walce.
Warto przypomnieć, że taktyka oparta jest przede wszystkim na wiedzy i umiejętnościach sportowych. W lwiej części jest to wiedza o oponencie oraz umiejętności analityczne trenera, układającego taktykę na konkretny pojedynek.
Podkreślam stanowczo, że boks to nie bijatyka lecz wytężona praca fizyczno-umysłowa. Ignorancja taktyki potrafi sprawić przykre konsekwencje w ringu. Wszakże obranie skutecznej taktyki nie jest zadaniem prostym. Wymaga potężnej dawki wiedzy o boksie i funkcjonowaniu ludzkiego organizmu. Dlatego warto zgłębiać wiedzę i szerzyć możliwości swojego nieograniczonego umysłu!
Jeśli spodobał Ci się artykuł zapraszam do zapoznania się z pozostałymi wpisami na blogu tutaj. Zachęcam również do obserwowania profili Piskorz Boxing na Facebooku i Instagramie.
Przeczytaj również poniższe artykuły:
Dieta boksera
Przeprowadź skuteczną rozgrzewkę bokserską!
Rozgrzewaj się jak mistrz!
Naucz się bokserskiej pracy nóg niczym Usyk!
Nogi karmią wilka!
Dowiedz się jak możesz bronić się w boksie!
Pięściarska defensywa!Szybkość w ringu
Czym jest moc w boksie?
Japonia, Meksyk, Kuba, USA – poznaj jak walczą zawodnicy z tych państw!
Przyrządy bokserskie – rodzaje
Tarczowanie
Udanych ringowych analiz!
Dawid
All rights reserved
